ในสองสัปดาห์ที่ผ่านมา ผมได้กล่าวถึงความสำคัญของอาหารการกินหรือโภชนาการที่นักฟุตบอล (หรือนักกีฬาอื่นๆ ก็ได้) พึงทราบ โดยได้กล่าวถึงชนิดของอาหาร 5 หมู่ คาร์โบไฮเดรต ไขมัน โปรตีน เกลือแร่และวิตามินไปแล้ว ในสัปดาห์นี้ผมจะขอนำเสนอสิ่งที่สำคัญมากๆ ที่ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าหมู่อาหารดังกล่าวข้างต้น ซึ่งได้แก่ “น้ำ” นั่นเอง ความรู้พื้นฐานที่ควรทราบ (หลักการทางวิทยาศาสตร์การกีฬา) ร่างกายของเรามีอุณหภูมิอยู่ที่ 37 องศาเซลเซียส หรือ 98.6 องศาฟาเรนไฮต์ ระหว่างที่เล่นกีฬา ออกกำลังกายฝึกซ้อมฟุตบอลหรือแข่งขันฟุตบอล จะเกิดความร้อนจากการใช้พลังงานในร่างกายอย่างมาก ร่างกายจะต้องหาทางระบายความร้อนออกจากร่างกายเพื่อปรับอุณหภูมิภายในร่าง กายของเราให้อยู่ในระหว่าง 38-40 องศาเซลเซียส โดยการกำจัดความร้อนเหล่านั้นออกไป อาศัยการระบายด้วยการระเหยไปกับเหงื่อที่ออกมาตามผิวหนังส่วนต่างๆทั่วร่างกาย เพื่อป้องกันไม่ให้ร่างกายของเรามีอุณหภูมิสูงขึ้นเรื่อยๆจนอาจมีผลทำให้ สมรรถภาพทางกายลดลง (วิ่งได้ช้าลง เหนื่อยง่ายขึ้น การใช้งานของกล้ามเนื้อส่วนต่างๆมีสมรรถภาพน้อยลง) และหากอุณหภูมิสูงขึ้นเรื่อยๆ อาจทำให้เกิดเป็นลมแดด (Heat Stroke) และถ้าร่างกายขาดน้ำอย่างมากร่วมด้วย มีรายงานว่าอาจทำให้มีอันตรายถึงแก่ความตายได้ มีการศึกษาการสูญเสียน้ำจากเหงื่อในขณะเล่นฟุตบอล โดยอาศัยการชั่งน้ำหนักก่อนและหลังเกมส์ พบว่าน้ำหนักตัวอาจหายไป 1- 2.5 กิโลกรัม ยิ่งเล่นในอากาศร้อนจัดมากๆ อาจสูญเสียขึ้นไปสูงถึง 3- 4 กิโลกรัม หากเฉลี่ยการสูญเสียน้ำที่เป็นเหงื่อออกไป …

หากท่าน (นักฟุตบอล) ไม่รู้…คงสู้เขาไม่ได้ Read More »

ปัจจุบันการวิ่งเพื่อสุขภาพมีคนนิยมกันมากขึ้น เนื่องจากไม่มีความยุ่งยากเรื่องของสถานที่ และความพร้อมของหมู่คณะ เพราะท่านสามารถวิ่งเพื่อสุขภาพเพียงคนเดียวได้ แต่ถ้าหากท่านมีน้ำหนักมากและยังไม่เคยวิ่งมาก่อนเลย ขอแนะนำให้ท่านเริ่มต้นด้วยการเดินก่อนนะคะ และค่อยๆ เปลี่ยนเป็นเดินเร็วๆ แล้วจึงจะเป็นวิ่ง การวิ่งเป็นการออกกำลังกายที่ค่อยๆ เพิ่มความคงทนต่อร่างกาย เป้าหมายของการวิ่งไม่ได้อยู่ที่ความเร็วแต่อยู่ที่ระยะทาง และความสม่ำเสมอในการวิ่ง จึงจะได้ประโยชน์ต่อการทำงานของหัวใจและปอด ท่านที่เริ่มต้นวิ่งใหม่ๆ ควรจะใช้เวลาประมาณ 15 นาที วันเว้นวัน จนกระทั่งรู้สึกสบายขึ้นไม่เหนื่อย จึงเพิ่มเป็น 30 นาที และ 4-5 ครั้งต่อสัปดาห์ วันหนึ่งๆ อาจวิ่งได้ประมาณ 5 กิโลเมตรขึ้นไป นักวิ่งทุกคนมีโอกาสจะได้รับการบาดเจ็บจากการออกกำลังกาย ดังนั้นจึงต้องระมัดระวังทุกครั้งก่อนการวิ่ง ต้องมีการวอร์มอัพให้ความอบอุ่นแต่ร่างกายก่อน การยืดเส้นยืดสายเพื่อป้องกันการบาดเจ็บของเอ็นและกล้ามเนื้อ และรับประทานน้ำดื่มให้เพียงพอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าอากาศร้อนๆ การดื่มน้ำเปล่ามากๆ ทั้งก่อนและหลังจากการวิ่ง จะช่วยลดภาวะการขาดน้ำลงได้ ศูนย์วิจัยสุขภาพกรุงเทพ ในเครือ บริษัท กรุงเทพดุสิตเวชการ จำกัด (มหาชน)ผู้ประพันธ์

การฝึกกำลังกล้ามเนื้อจะใช้หลักการฝึกเกินเพื่อทำให้กล้ามเนื้อแข็งแรงขึ้น โดยใช้น้ำหนักหรือแรงต้านเกินความสามารถของกล้ามเนื้อ การพัฒนากล้ามเนื้อโดยใช้หลักการนี้ จะเพิ่มขนาดของใยกล้ามเนื้อ โดยมีขนาดใหญ่ขึ้น โดยต้องทำติดต่อกันอย่างสม่ำเสมอ ให้เกินความสามารถที่จะออกแรงยกตามปกติ และเพิ่มน้ำหนักขึ้นเรื่อยๆ อย่างเป็นขั้นเป็นตอน การใช้ฟรีเวท หมายถึง การใช้ดัมเบล หรือ บาร์เบล ส่วนการใช้เครื่องยกน้ำหนักหมายถึงการใช้อุปกรณ์ที่มีน้ำหนักติดมากับเครื่อง มีคุณสมบัติในการช่วยให้กล้ามเนื้อพัฒนาจนเกิดความแข็งแรง โดยเครื่องยกน้ำหนักจะเน้นพัฒนาที่กลุ่มกล้ามเนื้อมัดใหญ่ ส่วนฟรีเวทช่วยทำให้กล้ามเนื้อมัดเล็กๆ ได้ออกแรงโดยตรง ทั้งฟรีเวทและเครื่องยกน้ำหนัก จะช่วยเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้อและเพิ่มมวลกล้ามเนื้อได้เป็นอย่างดี โดยอาศัยหลัก 3 ประการคือ – กล้ามเนื้อต้องออกแรงยกน้ำหนักที่หนักเกินกว่าภาวะปกติอย่างต่อเนื่อง– กล้ามเนื้อต้องทำงานให้ตลอดช่วงการเคลื่อนที่ของข้อต่อ– การฝึกกล้ามเนื้อต้องทำเป็นประจำสม่ำเสมอ การฝึกยกน้ำหนักต้องมีการจัดโปรแกรม ให้มีการพัฒนาความแข็งแรงของกล้ามเนื้อเป็นช่วงๆ ไป โดยทั่วไปจะเปลี่ยนแปลงน้ำหนัก จำนวนครั้งและจำนวนรอบ ทุก ๆ 2 สัปดาห์รวม 3 ครั้งเป็น 6 สัปดาห์ สัปดาห์ที่ 7 จึงทำด้วยความสม่ำเสมอติดต่อกันคงที่ต่อไป จึงจะได้ประโยชน์สูงสุด ศูนย์วิจัยสุขภาพกรุงเทพ ในเครือ บริษัท กรุงเทพดุสิตเวชการ จำกัด (มหาชน)ผู้ประพันธ์

ตอนที่ 2 ตอน เมื่อไหร่ต้องผ่าตัด แก้ไขขาโก่ง หรือ เข่าโก่ง คนที่ขาโก่ง หรือ เข่าโก่ง ที่ถือว่าเป็นโรคที่ควรได้รับแก้ไขโดยการผ่าตัดอย่างถูกต้องและทันท่วงที รอช้าไม่ได้ จะต้องมีลักษณะดังต่อไปนี้ครับ 1. มีความโก่งของเข่าทั้งสองข้างไม่เท่ากัน เข่าที่โก่งไม่เท่ากันทำให้ขายาวไม่เท่ากันครับ  เวลาเดินก็จะสังเกตุเห็นการเดินตัวโยกเยก รองเท้าที่ใส่จะสึกที่ส้นไม่เท่ากัน   เมื่อเดินโยกเยกมากๆเวลาที่ต้องเดินไกลๆ หรือยืนนานๆ  ก็มักจะมีอาการปวดหลังเรื้อรังตามมาโดยไม่คิดว่า มาจากเข่าที่โก่งไม่เท่ากัน  2. มีอาการปวดเข่าที่เรื้อรัง และเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะจุดปวด จะอยู่บริเวณด้านในของเข่าทั้งสองข้าง    อาการปวดนั้น อาจจะเริ่มที่เข่าข้างใดข้างหนึ่งก่อน แล้วเริ่มลุกลามเป็นอีกข้าง ทานยาแก้อักเสบ     เวลาไปหาหมอกระดูกทั่วไป ก็อาจจะดีขึ้นชั่วคราว พอไปใช้งานมากมาก เดินไกล ใส่ส้นสูง เล่นกีฬาที่ต้องเดินนานๆ หรือวิ่งกระแทกแรงๆ ก็จะมีอาการกลับมาปวดบวม ข้อเข่าเหมือนเก่าและอาจจะรุนแรงกว่าเดิม 3. มีอาการเข่าโก่งเพิ่มมากขึ้นทุกปี บางคนมาพบแพทย์ เพราะว่าในปีที่แล้วสังเกตุเข่าข้างซ้ายโก่งก่อน แต่ไม่ปวด   พอมาปีนี้ เข่าขวา เริ่มโก่งบ้างแต่อาการปวดเข่ารุนแรง ทนไม่ไหวต้องมาพบแพทย์ทันที   ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น?   เหตุผลที่เข่าแรกเริ่มโก่ง แต่ไม่ปวด มักจะพบว่า ผู้ป่วยปรับตัว เดินลงน้ำหนักลงไปที่เข่าอีกข้าง …

การผ่าตัดแก้ไข ขาโก่ง หรือ ข้อเข่าโก่ง (เสื่อม) ตอนที่ 2 Read More »

ตอนที่ 1 ข้อเสียของการ “ขาโก่ง” หรือ “เข่าโก่ง” เมื่อผู้ป่วยมีปัญหาปวดเข่าและมาพบแพทย์ บางครั้งแพทย์อาจทักว่าเข่าของผู้ป่วยมีรูปร่างผิดปกติหรือเข่าโก่งอย่างเห็นได้ชัดซึ่งมักทำให้ผู้ป่วยแปลกใจเพราะอาจเพิ่งผ่านวัยเบญจเพสมาได้ไม่กี่ปีแต่ทำไมเข่าจึงโก่งได้ บางคนเข่าโก่งมากจนเด็กตัวเล็กๆสามารถเดินลอดใต้หว่างขาได้เลยครับผู้ป่วยบางรายพยายามหาเหตุผลเข้าข้างตัวเองว่าเข่าโก่งมาตั้งแต่เด็กแล้วเวลาใส่กางเกงขาสั้นเล่นฟุตบอลก็มักจะถูกเพื่อนๆ ล้ออยู่เรื่อยบางคนก็โทษว่าเป็นจากกรรมพันธุ์ ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยเข่าโก่งอย่างนี้มาตั้งนานแล้วไม่น่าจะมีผลเสียอะไรแต่ความเป็นจริงทางการแพทย์พบว่าเข่าที่โก่งมากกว่าปกติทำให้เกิดผลเสียครับ ข้อเสียของข้อเข่าโก่ง มีดังต่อไปนี้ 1. กระดูกอ่อนที่ผิวข้อด้านในจะสึกเร็วกว่าปกติ (Medial Compartment knee Joint Destruction)น้ำหนักตัวที่กดลงมาที่ข้อเข่าที่โก่งจะไม่ถูกกระจายไปที่ผิวข้ออย่างที่ควรจะเป็นแต่จะกระจุกตัวอยู่ที่ด้านในของเข่าทั้งสองข้างเมื่อมีแรงกระเทือนที่ข้อเข่าซ้ำๆกันหลายหน (คนเราเดินเฉลี่ยวันละ 5000-8000 ก้าว)บวกกับปัจจัยเสี่ยงที่เจ้าของข้อเข่ามีอายุเพิ่มขึ้นทุกปีแต่กล้ามเนื้อต้นขากลับอ่อนแอลง ทำให้กระดูกอ่อน(cartilage cell) ที่ผิวสัมผัสของข้อเข่ารับแรงกระเทือนนี้ต่อไปไม่ไหวจนกระดูกอ่อนบริเวณดังกล่าวสึกกร่อนมากขึ้นเรื่อยๆข้อเข่าก็จะเอียงแถมยังทำให้มุมเข่าโก่งเพิ่มมากขึ้นอีกแรงกดที่กระดูกอ่อนฝั่งด้านในจึงเพิ่มขึ้นทุกปีเป็นเงาตามตัวเป็นวงจรแบบนี้ไม่รู้จบจนผู้ป่วยเริ่มมีอาการปวด บวมเข่าสุดท้ายจึงปรากฏอาการของโรคข้อเข่าเสื่อมก่อนวัยควร 2. การเสียเปรียบเชิงกลของกล้ามเนื้อข้อเข่าเมื่อเปรียบเทียบการเดินแต่ละก้าวของคนเราพบว่าคนที่เข่าโก่งจะต้องออกแรงที่กล้ามเนื้อต้นขา(Quadriceps muscle) มากกว่าคนที่เข่าไม่โก่งซึ่งกล้ามเนื้อต้นขามัดนี้มีความสำคัญต่อการเดินและต่อโรคข้อเข่าเสื่อมมากถ้าแนวแรงในการดึงกระดูกบริเวณข้อเข่าของกล้ามเนื้ออยู่ในแนวตรงแรงต้านก็จะน้อยไม่ต้องใช้แรงมากการยกขาก้าวเดินออกไปจึงทำได้ง่ายเหมือนไม่ได้ออกแรง แต่ถ้าเข่าโก่งเมื่อก้าวเดินแต่ละก้าว กล้ามเนื้อต้นขาจะถูกใช้งานอย่างหนักแรงเสียดสีที่เกิดจากกระดูกสะบ้ากดลงบนข้อเข่าเวลามีการเหยียดหรืองอเข่าจะมีเพิ่มมากขึ้น จึงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่คนเข่าโก่งเมื่อเดินไกลๆ นานๆจะเหนื่อยเร็วกว่า และมีอาการปวดรอบๆกระดูกสะบ้าในเวลากลางคืนครับ 3. คนที่ข้อเข่าโก่งจะมีโอกาสเกิดเอ็นเข่าด้านในอักเสบและปวดเรื้อรังง่ายกว่าแรงกระเทือนจากการเดินจะถูกเคลื่อนจากกึ่งกลางข้อเข่ามากระจุกรวมตัวกันที่ด้านในทำให้แรงกระเทือนจุดนี้มีมากกว่าปกติส่งผลให้อวัยวะที่อยู่บริเวณนี้ได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรงนอกจากจะทำให้กระดูกอ่อนเสียหายแล้ว ยังทำให้เอ็นรอบๆเข่าอักเสบได้ง่ายแต่หายยากครับบางคนจึงต้องรับประทานยาแก้ปวดแก้อักเสบติดต่อกันเป็นระยะเวลานานๆซึ่งก็อาจมีผลข้างเคียงจากยา เช่น เป็นโรคกระเพาะหรือภาวะไตวาย 4. ข้อต่อส่วนอื่นจะมีรูปร่างผิดปกติตามมา (Mal-alignment of other Joints)ที่เห็นได้ชัดเวลาผู้ป่วยเข่าโก่งยืนตรงหันหน้าเข้าหากระจกจะเห็นรูปร่างของข้อเท้าที่ต้องบิดตัวกลับเพื่อรับกับข้อเข่าที่โก่งมากขึ้นเพื่อให้ผู้ป่วยเดินได้ถนัดครับแต่การปรับตัวของมุมข้อเท้าแบบนี้ถือว่าผิดธรรมชาติครับทำให้เวลาเดินจะเกิดแรงกระเทือนที่ข้อเท้ามากกว่าปกติและเกิดปัญหากระดูกข้อเท้าสึกและเสื่อมตามมา รูปร่างของคนแตกต่างกันตามเชื้อชาติช่วงขาของคนเอเชียอาจจะเสียเปรียบคนยุโรป บริเวณที่โก่งกว่าและสั้นกว่าอย่างเช่นในประเทศญี่ปุ่นหรือไทยหลายครั้งที่เราเห็นผู้คนมากมายที่หน้าตาและรูปร่างส่วนบนสมส่วนดีแต่เมื่อมองช่วล่างก็ต้องประหลาดใจที่เห็นรูปร่างของเข่าที่โก่งและคดอย่างชัดเจน รูปร่างของเข่าที่โก่งแต่ไม่ปวดก็ไม่จำเป็นต้องรักษาอะไร ยกเว้นว่าเจ้าของร่างกายมีความทุกข์ใจไม่พอใจรูปร่างของเข่าที่โก่งจนไม่กล้าใส่กางเกงหรือกระโปรงขาสั้นไม่กล้าใส่กางเกงยีนส์รัดรูปถ้าเป็นเช่นนั้นก็ต้องหาวิธีแก้ไขซึ่งทำได้ด้วยการผ่าตัด โปรดติดตาม เมื่อไหร่ต้องผ่าตัดแก้ไข”ขาโก่ง”หรือ “เข่าโก่ง” และวิธีการผ่าตัดแก้ไข”ขาโก่ง” …

การผ่าตัดแก้ไข ขาโก่ง หรือ ข้อเข่าโก่ง (เสื่อม) ตอนที่ 1 Read More »

การผ่อนคลายกล้ามเนื้อหรือคำว่า “COOL DOWN” ในภาษาอังกฤษ มีความสำคัญต่อคนที่ออกกำลังกาย เป็นประจำเช่นเดียวกับการอบอุ่นร่างกาย ส่วนใหญ่คนทั่วไปมักจะไม่ค่อยคำนึงถึง เมื่อออกกำลังกายเสร็จแล้วก็เลิกทันที การผ่อนคลายกล้ามเนื้อ หมายถึง การที่ท่านค่อยๆ ลด หรือผ่อนการออกกำลังกาย ให้เบาลงทีละน้อยจนกระทั่งหายเหนื่อย เพื่อให้กล้ามเนื้อและหัวใจที่ทำงานมากขณะออกกำลังกาย ได้ค่อยๆ ทำงานน้อยลงเรื่อยๆ จนกระทั่งอยู่ในเกณฑ์ปกติ เช่น ถ้าท่านออกกำลังกายโดยการวิ่ง การผ่อนคลายกล้ามเนื้อ ก็หมายถึง การลดความเร็วลงเรื่อยๆ จนเป็นเดินเร็ว และเดินช้าจนกระทั่งหยุด หลังจากนั้นอาจทำกายบริหารยืดกล้ามเนื้อต่ออีก 3-5 นาที เช่นเดียวกับการอบอุ่นร่างกาย ถ้าหากท่านทำให้ครบวงรอบของการออกกำลังกาย ได้แก่ เริ่มต้นอบอุ่นร่างกาย 5-10 นาที ออกกำลังกาย 15-30 นาที และผ่อนคลายกล้ามเนื้ออีก 5 นาที หากสามารถทำได้อย่างน้อย 3 ครั้งต่อสัปดาห์ ท่านจะมีสุขภาพกายที่แข็งแรง อันจะเป็นหัวใจของความสำเร็จทั้งหลายทั้งปวงนะคะ ศูนย์วิจัยสุขภาพกรุงเทพ ในเครือ บริษัท กรุงเทพดุสิตเวชการ จำกัด (มหาชน)ผู้ประพันธ์

น้ำร้อนลวกไฟไหม้ไฟฟ้าดูด อย่าทิ้งเด็กเล็กไว้ตามลำพัง อย่าให้เด็กเล่นไม้ขีดไฟ อย่าวางของเล่นใกล้บริเวณเตาไฟ อย่าวางกระติกน้ำร้อนในที่เด็กคว้าง่าย ควรปิดจุกให้แน่นเสมอ ไม่ควรใช้ผ้าปูโต๊ะปล่อยชายที่เด็กคว้าถึง ติดปลั๊กไฟให้สูงหรือป้องกันไม่ให้เด็กเอากิ๊บหรือโลหะแหย่เล่น อย่าให้เด็กเข้าใกล้เมื่อต้มน้ำหรือรีดผ้า ดึงปลั๊กไฟฟ้าออกทุกครั้งเมื่อใช้เสร็จ อุบัติเหตุบนถนน อุ้มหรือจูงมือเด็กเล็กให้แน่นขณะพาข้ามถนน สอนให้เด็กโตข้ามถนนในทางม้าลายหรือใช้สะพาน ถ้านั่งรถยนต์ควรล็อคประตู ขณะนั่งรถเด็กโตรัดเข็มขัดนิรภัย เด็กเล็กควรใช้เก้าอี้นิรภัย พยายามหลีกเลี่ยง อย่าให้เด็กซ้อนท้ายมอเตอร์ไซต์ จมน้ำ ควรทำฝาปิดบ่อน้ำหรือภาชนะกักน้ำบริเวณบ้าน อย่าปล่อยให้เด็กเล่นน้ำตามลำพัง หัดให้เด็กว่ายน้ำเป็นโดยเร็ว กินสารพิษ ขวดยา ผงซักฟอก น้ำยาเคมี น้ำมันก๊าด สารพิษอื่นๆ ควรปิดฉลากและจุกให้แน่นเก็บในที่ปลอดภัยให้พ้นมือเด็ก เมื่อให้ยาเด็ก อย่าลืมอ่านฉลากก่อนใช้ทุกครั้ง ทิ้งยาที่ไม่ต้องการในที่ที่พ้นมือเด็ก อย่านำขวดเครื่องดื่มหรือภาชนะใส่อาหารมาใส่สารพิษหรือยาจะทำให้เด็กเข้าใจผิดดื่มกิน ข้อควรระวังอื่นๆ อย่าให้เล่นใกล้ถนน อย่าให้เล่นของมีคม รวมทั้งเก็บอาวุธอันตรายให้พ้นมือเด็ก ไม่ชวนให้เด็กพูด วิ่ง หัวเราะ ขณะทีอาหารอยู่ในปาก อาจสำลักได้ อย่าให้เด็กเล่นใกล้ประตูและบันได ศูนย์วิจัยสุขภาพกรุงเทพ ในเครือ บริษัท กรุงเทพดุสิตเวชการ จำกัด (มหาชน)ผู้ประพันธ์

แม้โรคบาดทะยัก (tetanus) จะมีวัคซีนป้องกัน แต่ปัจจุบันประเทศไทยก็ยังพบผู้ป่วยอยู่เรื่อยๆ และมีแนวโน้มว่าจะพบในผู้สูงอายุมากขึ้น ผู้ป่วยบางรายเพียงแค่โดนเข่งบาดมือ ก็เป็นโรคบาดทะยักได้ คนส่วนใหญ่เข้าใจว่าโดนตะปูที่เป็นสนิมตำมีความเสี่ยงจะเป็นโรคบาดทะยัก ความจริงแล้วตัวการสำคัญมิใช่สนิม เพียงแต่ว่าตะปูที่เป็นสนิมมักจะอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่มีเศษดิน หรืออยู่ในคอกสัตว์ ซึ่งมีเชื้อบาดทะยักอยู่ ตะปูที่ไม่มีสนิม แต่ถ้าไปอยู่ในสิ่งแวดล้อมแบบนั้น ถ้าโดนตำเข้า ก็มีโอกาสเป็นโรคบาดทะยักได้เช่นกัน ลักษณะของโรคบาดทะยัก โรคบาดทะยักเกิดจากสารพิษของเชื้อบาดทะยักที่มีฤทธิ์ต่อกล้ามเนื้อ และเส้นประสาทผู้ป่วยจะเริ่มเกิดการเกร็งของกล้ามเนื้อรอบแผล หลังจากนั้น 1-7 วัน การเกร็งตัวของกล้ามเนื้อจะกระจายทั่วร่างกาย ทําให้เกิดอาการเกร็งของกล้ามเนื้อกราม ผู้ป่วยอ้าปากไม่ได้ กลืนน้ำลายลําบาก คอ หลังเกร็ง และปวด หลังจากนั้นกล้ามเนื้อทั่วร่างกายก็จะเกร็งทั้งหมดโดยเฉพาะกล้ามเนื้อที่ช่วยหายใจ ทําให้หายใจลําบาก และอาจเสียชีวิตได้จากภาวะหายใจวายบาดแผลที่เสี่ยงต่อการเกิดบาดทะยัก ได้แก่ บาดแผลที่มีเนื้อตายจํานวนมาก มีการติดเชื้อเป็นหนอง มีสิ่งแปลกปลอมตกค้าง แผลไฟไหม้ การติดเชื้อของสายสะดือ กระดูกหักชนิดแทงทะลุผิวหนัง การติดเชื้อจากทําแท้ง โรคบาดทะยักเกิดจากเชื้อแบคทีเรียที่อยู่ในดิน ซึ่งมีชื่อเรียกว่า Clostridium tetani เมื่อเข้าสู่ร่างกายจะสร้างสารพิษ ซึ่งสารพิษดังกล่าวจะจับกับเส้นประสาท ส่งผลให้การทํางานของกล้ามเนื้อผิดปกติ เชื้อบาดทะยักมักจะเข้าสู่ร่างกายทางบาดแผล บางครั้งแผลอาจจะเล็กมากจนไม่เป็นที่สังเกต แผลที่ลึก หรือแผลที่มีเนื้อตายมากจะเกิดติดเชื้อได้ง่าย การป้องกัน โดยทั่วไป วัคซีนโรคบาดทะยัก มักจะได้รับกันตั้งแต่เป็นเด็กกันอยู่แล้ว …

การป้องกันโรคบาดทะยัก Read More »